آیت‌الله منتظری

هم در اینجا پس از ذکر شهادت به لا اله الا الله می‎فرماید:

"و أشهد أن محمدا عبده و رسوله"

(و شهادت می‎دهم که حضرت محمد بن عبدالله(ص) بنده خدا و فرستاده اوست.)

کسی که این راه دقیق را می‎خواهد طی کند و می‎ترسد که در پیچ و خمهای شرک و هوای نفس گرفتار شود، باید برای خود راهنمای لایقی را پیدا کند و آن راهنما پیامبراکرم (ص) است.

اگر انسان موحد شد و به "لا اله الا الله" شهادت داد، قهرا از تمام ما سوی الله منقطع می‎شود، در مقابل غیر خدا سر تعظیم فرود نمی آورد، و از هوای نفس و آلودگی های نفس خودش را پاک می‎کند، و وقتی به نبوت شهادت داد و در مقابل پیامبراکرم (ص) تسلیم شد، قهرا گفته های پیامبراکرم (ص) را به کار می‎بندد، در مقام عمل آنچه را که پیغمبر از طرف خدا آورده عمل خواهد کرد.

اقرار به نبوت حضرت محمد(ص) اقرار به همه چیزهایی است که پیامبراکرم آورده است، نمی شود کسی بگوید من حضرت محمد(ص) را قبول دارم ولی دستوراتی را که آن حضرت از طرف خدا آورده است نپذیرد. پس هر کس نبوت آن حضرت را پذیرفت واجبات را می‎پذیرد و انجام می‎دهد و محرمات را ترک می‎کند، حتی در مستحبات و مکروهات و مباحات از پیامبراکرم (ص) پیروی خواهد کرد، چنانچه قرآن می‎فرماید: (لقد کان لکم فی رسول الله أسوة حسنة)سوره احزاب، آیه 21 از برای شما و به نفع شماست که به خوبی اقتدا به فرستاده خدا داشته باشید؛ یعنی در تمام حرکات و سکنات خط پیامبراکرم (ص) را تعقیب کنید.

پس اگر انسان این دو پایه را که توحید و رسالت باشد محکم کند، قهرا شاخه های دیگر بر این دو ریشه و بر این دو پایه متکی و متفرع است.