آیت‌الله منتظری

گناه کبیره گناهی است که خداوند وعده عذاب بر آن داده است.

"او صغیر ارصد له غفرانه"

(و یک قسم گناهان کوچکتر است که خدا غفران و بخشش خود را برای آن آماده کرده است.)

یعنی بخشش خداوند در آنجا مقرر شده است و شرط غفران را قرآن اجتناب از گناهان کبیره دانسته، چنانچه صریحا فرموده: (ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم)سوره نساء، آیه 31 اگر از گناهان کبیره پرهیز نمودید سایر گناهانتان را نادیده می‎گیریم.

ملاک گناهان کبیره و گناهان صغیره

در این باره بحث مفصلی هست، در اخبار و روایات راجع به آن سؤال و جوابهای بسیاری از ائمه اطهار(ع) نقل شده است، از باب نمونه حدیثی از کافی هست که راوی از ابوالحسن (ع)در اصطلاح روایات به حضرت امیر(ع) ابوالحسن گفته نشده، و هر کجا این تعبیر آمده یکی از سه امام دیگر مقصود است: 1 - ابوالحسن اول و مقصود حضرت موسی بن جعفر(ع) است. 2 ابوالحسن دوم که مقصود حضرت رضا(ع) است. 3 - ابوالحسن سوم و مقصود حضرت امام علی النقی (ع) است؛ و هر کجا مطلق ذکر شده مقصود همان ابوالحسن اول می‎باشد. - که ظاهرا حضرت موسی بن جعفر(ع) هستند - درباره گناهان کبیره سؤال می‎کند، حضرت در مقام جواب نوشته اند: کبائر گناهانی هستند که خداوند وعده آتش بر آنها داده است و اگر کسی از آنها اجتناب کند خدا گناهان صغیره اش را می‎بخشد، اگر ایمانش محفوظ باشد؛ یعنی ممکن است ارتکاب گناه به از بین رفتن اصل ایمان منجر شود. بعد می‎فرماید: و آنها هفت گناه است، در حقیقت گناهان کبیره این هفت گناه است:

1 - کشتن نفسی که حرام است. 2 - ناراحت کردن پدر و مادر. 3 - رباخواری.