"فقبضه الیه کریما(ص)"
(سپس قبض کرد به طرف خود روح پیامبراکرم (ص) را در حالی که با بزرگواری از دنیا رفت، درود خدا بر او و آل او باد.)
"و خلف فیکم ما خلفت الانبیاء فی اممها"
(و باقی گذاشت در بین شما ملت چیزی را که انبیای گذشته هم در امتهای خودشان باقی گذاشتند.)
چنان نبود که پیامبری که از دنیا میرود مردم را به حال خودشان باقی بگذارد، بلکه کتاب و دستورات خدا برایشان باقی میماند، چنانچه بعد از حضرت موسی و حضرت عیسی و حضرت داود(ع) تورات و انجیل و زبور در بین امتهای آنان باقی مانده بود.
"اذ لم یترکوهم هملا بغیر طریق واضح"
(زیرا پیغمبران هیچ گاه ملتها را بدون این که راه روشنی در میان باشد رها نکرده اند.)
"و لا علم قائم"
(و نه بدون نشانه ای که روی پای خودش ایستاده باشد.)
سابقا بین راهها چیزهایی را به عنوان علامت میگذاشتند. "علم" نشانه ای است که به وسیله آن انسان هدف را پیدا میکند. و چون پیغمبران همیشه راهنمای مردمند، از این جهت پیامبر ما هم که از دنیا رفت بین ما چیزی را باقی گذاشت.
"کتاب ربکم فیکم"
(نوشته پروردگارتان را در بین شما.)
منظور از کتاب، قرآن است. از این جمله حضرت امیر(ع) میفهمیم که قرآن همان موقع مضبوط و منظم بوده، چنین نبوده که هر سوره و آیه ای از آن پیش کسی باشد. تنظیم قرآن اجمالا در زمان حیات حضرت خاتم الانبیاء(ص) بوده است. سپس از اینجا حضرت در توصیف قرآن برمی آیند و اقسام آیات را ذکر میکنند.