برخی از این طوایف را حضرت به قرار زیر نام برده اند:
1 - "بین مشبه لله بخلقه"
(بعضی از آنها کسانی بودند که خداوند را به خلقش تشبیه میکردند.)
مانند گروهی از بت پرستها که خدا را به شکل دختر زیبا یا به شکل نور میپنداشتند، در حالی که خدا مجرد کامل است و فوق عالم مادیات میباشد.
2 - "او ملحد فی اسمه"
(و یا در اسماء خدا ملحد بودند.)
یعنی اسمها و صفاتی را به خدا اطلاق میکردند که با ذات خدا سازگار نیست، و لذا ما در شرع داریم که اسماء الله "توقیفی" است؛ یعنی اسمهای خدا باید فقط از ناحیه شرع برسد و موقوف به اجازه شرع است؛ مثلا ما در همه روایات و آیات داریم که صفت عالم و علیم بر خدا اطلاق شده، اما صفت عاقل بر خدا اطلاق نشده است، از جهت این که شاید از معنای عاقل بسا یک معنای انحرافی به ذهن میآید و آن این که فرد عاقل موجودی باشد که بالذات دارای ادراک نیست بعد این ادراک عارض بر ذاتش میشود؛ پس اسمهای خدا باید از ناحیه شرع برسد.
3 - "او مشیر الی غیره"
(و یا بعضی چیزهای دیگری به جای خدا پرستش میکردند.)
یعنی به غیر خدا اشاره میکردند؛ مثلا لات و منات و عزی را میپرستیدند و میگفتند: (ما نعبدهم الا لیقربونا الی الله)سوره زمر، آیه 3 ما اینها را نمی پرستیم مگر برای این که ما را به خدا نزدیک سازند، یا میگفتند: (هؤلاء شفعاؤنا عند الله)سوره یونس، آیه 18 این بتها شفیعان ما در نزد خدا هستند. اینها به غیر خدا اشاره میکردند، اعم از این که خدا را قبول داشتند یا نه، و ظاهر شرک این است که خدا و غیر خدا را قبول داشته اند و