آیت‌الله منتظری

معجزه پیامبراکرم (ص) از زبان حضرت علی (ع) در خطبه قاصعه خطبه 192 عبده، و 234 فیض الاسلام

در این خطبه حضرت علی (ع) نخست به ارتباط خاصی که با پیغمبراکرم (ص) داشته اشاره می‎کند و می‎گوید: "و لم یجمع بیت واحد یومئذ فی الاسلام غیر رسول الله (ص) و خدیجة و انا ثالثهما" در آن روز (صدر اسلام) خانه ای که اسلام در آن راه یافته باشد نبود غیر از خانه پیامبر خدا و خدیجه و من هم سومی آنها بودم؛ زیرا اولین کسانی که به اسلام و پیامبراکرم (ص) ایمان آوردند حضرت علی (ع) و حضرت خدیجه بودند، حضرت علی (ع) آن موقع ده سال داشتند.

بعد می‎فرماید: "أری نور الوحی و الرسالة" در آن وقت می‎دیدم نور وحی و رسالت را "و اشم ریح النبوة" و بوی نبوت را استشمام می‎کردم. "و لقد سمعت رنة الشیطان حین نزل الوحی علیه (ص)" و من صدای ناله شیطان را وقتی که وحی بر پیامبراکرم (ص) نازل شد شنیدم، "فقلت یا رسول الله ما هذه الرنة ؟" گفتم ای رسول خدا این صدای ناله چه بود؟

پیامبر(ص) فرمود: "هذا الشیطان قد أیس من عبادته" این صدای ناله شیطان بود و مأیوس شد از این که مردم او را پرستش کنند - زیرا با گرویدن مردم به اسلام از پرستش و اطاعت شیطان دور می‎شوند - "انک تسمع ما اسمع، و تری ما اری" پیامبر فرمود: تو می‎شنوی آنچه را من می‎شنوم، و می‎بینی آنچه را که من می‎بینم، "الا انک لست بنبی ولکنک وزیر" منتها تو پیغمبر نیستی بلکه وزیر و کمک من هستی "و انک لعلی خیر" و تو همواره در خیر و خوبی هستی.

"و لقد کنت معه (ص)" حضرت علی (ع) می‎فرماید: من با پیغمبراکرم (ص) بودم "لما اتاه الملا من قریش فقالوا له: یا محمد انک قد ادعیت عظیما لم یدعه آباؤک و لا احد من بیتک" وقتی که یک دسته از قریش به نزد او آمدند و به پیامبر(ص)