صفحه ۴۶۲

پیامبران که از جانب خدا هستند باید امتیازی از سایر افراد بشر داشته باشند که ما به وسیله آن امتیاز بتوانیم تشخیص بدهیم که آنها از ناحیه خدا هستند. پس باید کارهایی را که افراد بشر از انجام آن عاجزند و فقط با قدرت خدا انجام می‎شود انجام دهند.

سنخیت معجزه و ادعای پیامبری از این قرار است که ادعای پیامبری ادعای ارتباط با خداست و معجزه نیز در اثر ارتباط با خدا انجام می‎شود. امام صادق (ع) در اینجا می‎خواهد همین مسأله معجزه را تثبیت کند، لذا می‎فرماید: "ثم ثبت ذلک فی کل دهر و زمان مما أتت به الرسل و الانبیاء من الدلائل و البراهین" یعنی پیامبری انبیا در هر زمان ثابت شد از آنچه پیامبران از دلیلها و برهانها آورده اند؛ منظور همان معجزات آنهاست؛ "لکیلا تخلو ارض الله من حجة" خداوند پیامبران را با معجزه می‎فرستاد تا زمین خدا از حجت خالی نباشد؛ معنای حجت در درس پیش گفته شد. "یکون معه علم یدل علی صدق مقالته و جواز عدالته" پیامبر که حجت خداست با او نشانه ای هست که همان معجزه اش می‎باشد و دلالت می‎کند بر این که پیغمبر راستگوست و حکم عدالتی که آورده است باید اجرا شود.

این حدیثی بود که از امام صادق (ع) آمده است.اصول کافی، ج 1، ص 168، کتاب الحجة، باب الاضطرار الی الحجة حدیث سوم همین کتاب الحجة کافی داستان هشام بن حکم است و مباحثه ای است که او با عمرو بن عبید داشت.

استدلال هشام برای لزوم وجود حجت الهی در هر زمان

هرچند در ذهن هشام موضوع امامت بوده، ولی بیان او عام است و لزوم وجود حجت در هر زمانی از طرف خدا را ثابت می‎کند.

یونس بن یعقوب می‎گوید: نزد امام صادق (ع) بودم و جمعی از اصحاب ایشان و

ناوبری کتاب