آیت‌الله منتظری

خطبه 1 (درس 27)

استدلال امام صادق (ع) برای نبوت عامه

در درس گذشته درباره ضرورت وجود حجتی اعم از پیامبر یا امام و یا کتاب در هر زمان از طرف خدا در بین مردم مطالبی مربوط به نبوت عامه بیان کردیم؛ حالا برای تأیید این معنی، حدیثی از کتاب اصول کافی، اول کتاب الحجة اصول کافی، ج 1، ص 168 می‎خوانم، این حدیث را هشام بن حکم از امام صادق (ع) نقل می‎کند، هشام یکی از اصحاب امام صادق (ع) است و در علم کلام وارد بوده، او می‎گوید:

"قال للزندیق الذی سأله من این أثبت الانبیاء و الرسل" فرمود به زندیقی که از امام پرسید شما پیامبران و فرستادگان را از چه راه ثابت می‎کنید.

ظاهرا کلمه "زندیق" معرب "زندیک" است که منسوب به زند و پازند زردشتی ها باشد، و احتمالا به ایرانی های منسوب به این مکتب "زندیک" می‎گفتند و بعدا در لسان عرب "زندیق" شده است.

حضرت فرمود: "انا لما اثبتنا ان لنا خالقا صانعا متعالیا عنا و عن جمیع ما خلق" وقتی ثابت کردیم ما خالق و صانعی داریم که بالاتر از ما و از همه مخلوقات است، چه از نظر علم و چه از نظر قدرت و وجود و سایر جهات کمال، "و کان ذلک الصانع