آن وقت برای این که ما هم در این عالم وظیفه خود را بدانیم که زندگی اجتماعیمان تأمین بشود، و هم روش ما جوری باشد که در معاد و بازگشت سعادتمند باشیم، به عبارت دیگر برای این که هم سعادت دنیوی و هم سعادت اخروی داشته باشیم، احتیاج به پیامبر داریم.
پس این احتیاج فقط مربوط به زندگی مادی نیست که پیامبران قوانین عدل برای ما بیاورند، بلکه لازم است تمام حیات ما از آغاز خلقتمان تا آخر را که باقی هستیم و فانی نمی شویم مد نظر بیاورند و آن را در مسیر صحیحی بیندازند که به عذاب نار دچار نشویم، بلکه به علیین و مقام اعلی برسیم، و لذا دستوراتی که انبیا آورده اند منحصر به قوانینی که عدل اجتماعی و حقوق مادی را تأمین کند نیست، بلکه علاوه بر دستوراتی که مربوط به زندگی دنیایی و حقوق مادی انسانها میباشد، یک قسم دستوراتی دارند که برای تربیت و هدایت بشر است که ارتقاء پیدا کند.
هدف اصلی از خلقت انسان آزمایش و تکامل اوست
خدای تبارک و تعالی در قرآن میفرماید: (ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون)سوره ذاریات، آیه 56 من جن و انس را خلق نکردم مگر برای این که مرا بپرستند؛ یعنی مرا بشناسند و قهرا بپرستند.
پرستش خدا ارتباط با خداست و ارتباط با خدا سبب تکامل انسان است و تکامل انسان سبب سعادت ابدی برای اوست.
پس فرستادن انبیا برای این است که دستورات و قوانینی از طرف خداوند برای انسانها بیاورند که هم انسانها وظیفه شان را بفهمند و در زندگی مادی گرفتار تضییع حقوق و ظلم و تعدی نشوند و هم این که هدفی که از خلقتشان در نظر بوده است به آنها یادآوری کنند و راه رسیدن به آن را به آنان نشان دهند. قرآن میفرماید:
.jpg)
