هدف خلقت انسان بزرگتر از زندگی مادی اوست
در این رابطه آیه شریفه قرآن میگوید: (افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لاترجعون)سوره مؤمنون، آیه 115 آیا شما گمان کردید که شما را بیهوده خلق کردیم و به سوی ما بر نمی گردید؟ معادی نیست ؟ و نیز در جای دیگر میفرماید: (ان فی خلق السماوات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لایات لاولی الالباب) همانا در خلقت آسمانها و زمین و جابجا شدن شب و روز - یعنی شب میرود و روز میآید و بر عکس - نشانه هایی هست برای کسانی که صاحب عقل و درک هستند (الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم) کسانی که خدا را به یاد میآورند در حال قیام و نشستن و وقتی که به پهلو خوابیده اند (و یتفکرون فی خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا) و دائما در خلقت آسمانها و زمین تفکر کرده و میگویند: خدایا این موجودات را تو باطل خلق نکردی و خلقت آنها عبث و بیهوده نبوده است؛ یعنی هر موجودی برای هدفی خلق شده است و خلق ما انسانها نیز از این قانون کلی مستثنی نیست و برای هدفی خلق شده ایم، و آن هدف که کمال معنوی است در این دنیا تأمین نمی شود؛ زیرا همگی در این دنیا زندگی را تواءم با مشقت ها و رنج ها میگذرانیم و سرانجام میمیریم، معلوم میشود سرنوشت مهم تر و عالی تری در انتظار ما میباشد، و لذا قرآن میگوید: خدایا این نظام وجود را که از جمله آن ما انسانها هستیم باطل و لغو خلق نکرده ای (سبحانک فقنا عذاب النار)سوره آل عمران، آیات 190 و 191 خدایا تو منزه از نقص هستی - یعنی اگر خدا حکیم نباشد کارهایش ناقص میشود - پس ما را از آتش جهنم حفظ کن.
بنابراین خدای تبارک و تعالی هدف بزرگی از خلقت انسان داشته است،