آیت‌الله منتظری

بزرگ می‎شوند، یا این که آن طور که بعضی ها گفته اند در اصل از ماده "ذراء" است به معنای خلقت و مخلوق، و در حقیقت "ذریة"، "ذریئة" بوده است، یعنی مخلوقها، چون اولاد مخلوق می‎باشند، و "ذریة و ذریة و ذریة" اینها همه تعبیراتی است که در این مورد شده، اما آنچه که در قرآن ذکر شده است قراء سبعه آن را "ذریة" خوانده اند، مثل این آیه شریفه: (ذریة بعضها من بعض)سوره آل عمران، آیه 34 یعنی فرزندانی که بعضشان از بعض دیگرند.

مسئولیت پدر و مادر نسبت به اولاد

"تناسل ذریة" یعنی تولد اولاد، که عرض کردیم این تولد اولاد هم خودش یکی از امتحانهاست که به واسطه اولاد پدر و مادر امتحان می‎شوند و یک مقدار از کجی ها و راستی های اولاد به حساب پدر و مادر گذاشته می‎شود. این غلط است که پدر و مادر اولادشان را در این امواج متلاطم دنیا رها کنند و به او هیچ نرسند که آیا کجا می‎رود و چه می‎کند و با چه کسی رفاقت دارد، و این مدرسه ای که بچه را در آن می‎گذاریم معلمش چگونه آدمی است، آیا آن طور هست که افکار التقاطی و افکار غلط در مغز بچه ما نریزد و بچه ما را یک تروریست بار نیاورد؟ اگر بچه را همین طور رها کنی این گناه است؛ اگر به سعادت بچه خود علاقه مندی از همان اول که همه چیز می‎شود به او تلقین کرد، مطالب حق را به او تلقین کن؛ به او یاد بده که دروغ نگوید، اذیت نکند، دزدی نکند، به مال مردم دست نزند و...

در سابق به بچه های کوچک اصول دین و فروع دین یاد می‎دادند، امامانشان را به آنها می‎شناساندند، چون چیزی را که در بچگی انسان یاد بگیرد تا آخر عمرش باقی می‎ماند؛ من یادم هست بچه که بودم - خدایش رحمت کند - یک جده ای داشتم که مادر پدرم بود و پای منبرها زیاد رفته بود، داستانهای پیغمبران را زیاد