آیت‌الله منتظری

معنای معصیت اولیای خدا

البته در درسهای قبل توضیح داده شد که معصیت حضرت آدم معصیتی که مخالف با شأن نبوت باشد نبوده است بلکه ترک اولایی بوده، و به طور کلی برای بزرگان تخلف کوچک هم گناه بزرگ حساب می‎شود. پیغمبر ما با این که پیامبر رحمت است و ما می‎دانیم که هیچ گاه معصیت نمی کند، حدیثی از ایشان نقل شده که فرموده اند: "انه لیغان علی قلبی و انی لاستغفر بالنهار سبعین مرة"بحارالانوار، ج 25، ص 204 زنگاری بر دلم می‎نشیند و من در هر روز هفتاد مرتبه طلب مغفرت و بخشش می‎کنم. با این که می‎دانیم پیامبراکرم (ص) معصوم بودند و هیچ گناهی از ایشان سر نمی زد، اما برای بزرگان و اولیای خدا ترک اولی نیز گناه حساب می‎شود.

شما توجه کنید هر اندازه موجودی ظریف تر و لطیف تر باشد ناخالصی زودتر در آن اثر می‎کند؛ مثلا اگر روی یک شیشه که تمیز نیست مقداری گرد و خاک بنشیند مشخص نیست، ولی اگر روی یک شیشه شفاف و تمیز ذره ای گرد بنشیند خیلی زود نمایان می‎شود، دل پیامبران و ائمه (ع) و بزرگان دین مثل همان شیشه تمیز است که کوچکترین ذره ای در آن اثر می‎کند.

بزرگان و پیامبران که همیشه به عظمت خداوند توجه دارند اگر یک لحظه از یاد او غفلت کنند، ولو مشغول غذا خوردن یا صحبت کردن و... باشند، همین اندازه غفلت از خدا را برای خود معصیت می‎دانند.

اگر کسی خیلی مقرب به کانون قدرتی باشد و به عظمت او واقف باشد، کوچکترین تخلفی را که از خودش سر بزند گناه می‎داند، حال آن که کسی که نسبت به آن قدرت شناسایی ندارد هر کاری ممکن است انجام دهد. پیامبران و ائمه (ع) چون همیشه پیش حق حاضر هستند به او توجه دارند و به عظمت و قدرت او