گناه هستند، از اول عمر تا آخر عمر باید معصوم باشند یا از زمان بلوغشان یا از زمانی که به مقام نبوت و امامت میرسند؟ عقیده شیعه امامیه این است که از زمان کودکی و قبل از این که به مقام نبوت و امامت برسند اگر معصیت و گناه کرده باشند باز انسان از چنین آدمی اشمئزاز دارد،تنزیه الانبیاء، ص 5 قرآن کریم در داستان حضرت ابراهیم دارد: (لاینال عهدی الظالمین)سوره بقره، آیه 124 عهد و پیمان من به انسان ظالم نمی رسد. ظالم یعنی کسی که حق را پایمال کند چه حق جامعه یا فرد و یا خودش، اگر کسی قبل از پیامبری ظلمی کرده باشد به او ظالم گفته میشود، در حالی که قرآن فرموده عهد و پیمان الهی که همان نبوت و رسالت و امامت است به ظالم نخواهد رسید.
برای بحث بیشتر باید به کتاب "تنزیه الانبیاء" سید مرتضی مراجعه کرد. مرحوم سید مرتضی تمام آیات و روایات مربوط به این موضوع را ذکر کرده است.
تا اینجا ما داستان خلقت آدم و حوا را از قرآن و نهج البلاغه آن جوری که ذکر شده بود به نحو اجمال بیان کردیم. مطلب دیگری هست که آیا واقعا همین جور بوده است که خدا آدم را از گل خلق کرد و ملائکه هم سجده کردند و... یا به اصطلاح این داستان سمبلیک است. البته ظاهر قرآن و نهج البلاغه این است که به همین شکل بوده است که خداوند متعال آدم را از گل خلق کرده است و بعدا هم ملائکه مأمور به سجده شدند، ولی احتمالی هم هست که جنبه سمبلیک بودن آن را میرساند، و ما در درسهای آینده این جنبه را توضیح میدهیم.
.jpg)
