صفحه ۳۷۳

باید بین مردم موجه و باموقعیت باشند؛ حتی اگر خطا و اشتباه هم داشته باشند به موقعیت آنان لطمه خواهد زد، و قهرا نتیجه ای که از بعثت انبیا باید به مردم برسد نمی رسد؛ زیرا کسی که هم گناه و تخلف از وحی می‎کند و هم دچار گناه از روی سهو و نسیان و خطا باشد، نمی تواند اسوه و الگوی مردم قرار گیرد و آن اعتمادی که باید نسبت به او باشد از بین می‎رود.

بنا بر روایتی امام هشتم حضرت رضا(ع) می‎فرماید: به حضرت آدم گفته شد از آن درخت نخورد و درخت خاصی به او نشان داده شد، آدم تصور کرد که از آن درخت خاص نباید بخورد و از درختهای گندم که مثل آن بود تناول کرد؛بحارالانوار، ج 11، ص 78 پذیرفتن این هم مشکل است، برای این که معنایش این می‎شود که کلام خدا را نفهمیده باشد، و همین سبب می‎شود که پیامبران آن طور که باید مورد وثوق و اطمینان مردم نباشند.

پس بهترین جواب این است که بگوییم این نهی، نهی تنزیهی بوده؛ و اگر هم در قرآن تعبیر به عصیان شده و گفته شده است (عصی آدم)سوره طه، آیه 121 یعنی آدم عصیان کرد، لازم نیست عصیان به همراه نهی تحریمی باشد، اگر نهی کراهتی هم باشد باز تعبیر به عصیان می‎توان کرد؛ اگر پدری فرزندش را نهی کند ولی نه نهی محکمی که به حد حرمت باشد بلکه نهی کراهتی باشد، وقتی فرزندش تخلف کرد می‎گوید او معصیت مرا کرد. معصیت به این معنی است که اطاعت نکرد و تخلف کرد. به هرحال عصمت پیامبران نزد ما شیعه امامیه مسلم است.

آغاز عصمت پیامبران و ائمه اطهار(ع)

بحث دیگری در کلام هست که آیا پیامبران و ائمه (ع) که معصوم و محفوظ از

ناوبری کتاب