آیت‌الله منتظری

هرگز سراغ معصیت خدا نمی رود.

در علم کلام بحثی است که آیا پیامبران و ائمه (ع) باید معصوم باشند یا این که لازم نیست چنین باشد،رجوع شود به کتاب تنزیه الانبیاء سید مرتضی (ره) و کشف المراد، ص 349 و 364؛ و منهاج البراعة، ج 2، ص 97؛ و تفسیر فخر رازی، ج 4، ص 42 و در اینجا کمی در مورد آن بحث می‎کنیم.

مسأله عصمت در چند بعد مطرح است:

1- در اعتقادات؛ به این معنا که آیا پیامبران باید اعتقاد صحیحی داشته باشند، یا می‎شود زمانی هم اعتقاد غلط داشته باشند، مثلا پیامبر یک وقت بت پرست باشد و پس از آن پیامبر شود.

2- در تبلیغ و ارشاد؛ به این معنا که آیا می‎شود پیامبر مردم را به راه خطا ارشاد کند و یا دروغ بگوید.

3- در فتوی دادن؛ یعنی آیا ممکن است پیامبر وقتی حکم خدا را بیان می‎کند دروغ بگوید و یا اشتباه کند.

4- در مقام عمل؛ به این معنا که آیا می‎شود پیامبر کاری خلاف شرع عمدا یا سهوا انجام دهد.

همه اینها در علم کلام مورد بحث است. مسلما پیامبر ممکن نیست عقاید غلطی داشته باشد، اگر چنین باشد پیروی از او غلط است.

در باب تبلیغ و ارشاد هم خدای تبارک و تعالی ما را مأمور کرده است که از آنها اطاعت کنیم، و خداوند به پیامبراکرم (ص) می‎فرماید: (قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله)سوره آل عمران، آیه 31 اگر شما خدا را دوست دارید پیروی کنید از من، تا خدا شما را دوست بدارد. پس ما برطبق دستور قرآن مأموریم از پیغمبر پیروی کنیم، اگر پیامبر عمدا و یا سهوا دروغ بگوید آن وقت ما از باطل پیروی می‎کنیم و