آیت‌الله منتظری

پس این که در اینجا حضرت تعبیر به "ثم" کرده است برای این است که: بایستی مدتی زمان بگذرد تا شرایط نفخ روح فراهم شود.

رمز انتساب روح به خدا

خداوند در قرآن می‎فرماید: (و نفخت فیه من روحی)سوره حجر، آیه 29 از روح خودم در او دمیدم. خدا روح نفخ شده را به خودش نسبت می‎دهد.

این اسناد روح به خدا با این که همه موجودات مال خداست در حقیقت یک نحوه اسناد تشریفی است."تشریفی" یعنی برای فهماندن شرافت و موقعیت روح انسان، خداوند آن را به خودش نسبت می‎دهد. ارواح مختلف اند ولی آن ارواحی را که بیشتر به مرحله تجرد و کمال نزدیک اند، می‎شود به روح الله تعبیر کرد؛ نظیر: "بیت الله" که به خانه کعبه می‎گویند، خدا که مکان ندارد اما انتساب کعبه به خدا زیادتر از انتساب خانه ما به خداست، هرچند خانه ما هم ملک خداست و کعبه هم ملک خداست، اما چون خدا احترامی برای آن خانه قائل است به "بیت الله" تعبیر شده است.

"روح" هم در اینجا به این معنی نیست که در خدا روحی هست و از آن روح قسمتی بیرون می‎آورد و به آدم می‎دمد، بلکه چون روح از "عالم امر" یعنی از عالم مجردات است، به خداوند نزدیک تر است و مورد عنایت خاص او می‎باشد.

چرا تعبیر به نفخ شده است ؟

"نفخ" در اینجا استعاره است."استعاره" نوعی مجاز است که کلمه ای را در معنای مجازی آن که نوعی مناسبت و شباهت با معنای حقیقی آن دارد استعمال می‎کنند. خدا که فوت نمی کند اما در حقیقت خداوند با قدرت خودش روح در آن ایجاد کرد، به طوری که نفخ سبب شد روح در همه آن