موجودات جمادی یک خاصیت بیشتر ندارند، ولی موجودات نباتی علاوه بر آن خاصیتی که عناصرشان دارند قوایی به نام قوه غاذیه، نامیه و مولده دارند که اینها کار تغذیه، نمو و تولیدمثل گیاه را به عهده دارند. حیوان علاوه بر دارا بودن کمالات جماد، کمالات نبات را هم دارد؛ یعنی هر حیوانی قوه غاذیه، نامیه و مولده را دارد، علاوه بر این قوا قوه حس و حرکت هم دارد. انسان قوای حیوانی را دارد به علاوه قوه عاقله هم دارد، یعنی یک قوه ای که با آن کلیات را ادراک میکند و خوب و بد را تمیز میدهد. بنابراین انسان مسلما اشرف موجودات روی زمین است و کلیه کمالات جمادات، نباتات و حیوانات را به اضافه کمالات دیگر دارد، و این شعری که به حضرت امیرالمؤمنین (ع) نسبت میدهند اشاره به همین جامعیت انسان است؛ حضرت فرموده اند:
یعنی ای انسان تو خیال میکنی که جسم کوچکی هستی در صورتی که عالمی بزرگ در تو موجود است. عناصر در وجود انسان هست، مرکبات در وجود انسان هست، قوه غاذیه و نامیه و مولده ای که در نباتات هست در انسان وجود دارد، قوه حس و حرکت که در حیوانات هست در انسان هم هست، علاوه بر اینها قوه تمیز و عقل در انسان هست، پس موجود به این کوچکی (انسان) همه کمالات آنها را واجد است. حضرت از بین موجودات روی زمین آن موجودی را که اکمل است و عبارت است از انسان مطرح میکند.
چگونگی خلقت حضرت آدم از گل
- صفة خلق آدم (ع) -
"ثم جمع سبحانه من حزن الارض و سهلها، و عذبها و سبخها"
(سپس خداوند تبارک و تعالی از خاکهای مختلف برای خلقت انسان جمع آوری کرد.)