هستند توهم نمی کنند که خدا یک تصویر و صورتی دارد.
"و لایجرون علیه صفات المصنوعین"
(و آنان بر خداوند صفات مصنوعین را جاری نمی کنند.)
ما وقتی میخواهیم کمالی را برای خداوند فرض کنیم از سنخ کمال خودمان درست میکنیم. حضرت در حدیث دارد: "کل ما میزتموه بأوهامکم فی ادق معانیه مخلوق مصنوع مثلکم مردود الیکم و لعل النمل الصغار تتوهم ان لله تعالی زبانیتین فان ذلک کمالها"بحارالانوار، ج 66، ص 293 هر آنچه را شما در کمال دقت با اوهام خود خیال میکنید خدا باشد، همانا مخلوق و ساخته ذهن شماست، مورچه کوچک هم که دو شاخک کوچک دارد و این دو شاخ کمالش است، خیال میکند خدا چنین دو شاخی دارد.
"و لایحدونه بالا ماکن، و لایشیرون الیه بالنظائر"
(و آنها خداوند را محدود به مکان ندانسته، و برای او نظیرهایی نمی پندارند.)
پس قسم چهارم از ملائکه، ملائکه ای هستند که حامل عرش خدا هستند، یعنی حامل تمام نظام وجود؛ و چون نظام وجود مرکز علم و قدرت خداست و عرش کنایه از همان علم و قدرت است، لذا فرمود که این ملائکه سرشان از آسمانها بالاتر است، پایشان هم از زمینها پایین تر، و اطرافشان هم از همه عالم بیرون میرود. یعنی یک نقطه ای از عالم نیست که زیر نظر و احاطه اینها نباشد، و اینها بالاترین نوع ملائکه هستند که به تمام عالم احاطه دارند و واسطه فیض خدا نسبت به همه عالم هستند، و به قدری غلبه و قدرت دارند که حتی ملائکه پایین تر هم نمی توانند آنها را درک کنند.
.jpg)
