آیت‌الله منتظری

"فأمرها بتصفیق الماء الزخار"

(پس خداوند امر کرد این باد آب عمیق و خروشنده را بر هم زند.)

"تصفیق" به معنای دست به هم زدن است. "الزخار" جایی را می‎گویند که عمقش زیاد باشد، نظیر گودترین نقطه دریا که عمقش زیاد است و ارتفاعش نیز بیشتر است، در اینجا صیغه مبالغه آورده شده؛ "الزخار" یعنی آبی که عمیق و پرخروش است.

"و اثارة موج البحار"

(و امر کرد این باد موج دریاها را برانگیزاند.)

باد آب را به هم می‎زند که موج پیدا کند، مانند وقتی که مشک را می‎زنند تا از دوغی که داخل آن است کره به دست آید.

"فمخضته مخض السقاء"

(پس آن باد آن آب را مانند به هم زدن مشک به هم زد.)

این همان کاری است که گله دارها در هنگام گرفتن کره می‎کنند که مشک را به هم می‎زنند و لذا دوغ را "مخیض" می‎گویند. "سقاء" همان مشکی است که در آن ماست را قرار می‎دهند.

"و عصفت به عصفها بالفضاء"

(و باد بر سطح آب تند می‎وزید همچون وزیدن در فضای باز.)

گاهی باد به جسمی برخورد می‎کند و از حرکتش کاسته می‎شود، اما در فضای باز چون مانع و رادع ندارد حرکت آن خیلی تند است. حضرت می‎فرماید: این باد با این که به آب می‎خورد، اما همین طور که در فضا خیلی تند حرکت می‎کند در برخورد با آب نیز این آب مقاومت در مقابل باد نداشت، لذا باد خیلی تند بود و آب را با شدت به هم می‎زد.