آیت‌الله منتظری

پرداخته اند. اما در سندیت آن همین بس که با شخصیتی که تاریخ از علی (ع) در دسترس ما می‎گذارد کاملا تطبیق می‎کند - بگذریم از این که چون کلمات امام در جوامع حدیثی سنی و شیعه پراکنده بوده و بسا سلسله راویان و سند خبر در آنجا ذکر نشده بود، به اهتمام محققان اسناد سخنان امام در نهج البلاغه گردآوری شده و کتبی مانند "مصادر نهج البلاغه و اسانیده" تحقیق سید عبدالزهراء حسینی و "مدارک نهج البلاغه" از شیخ هادی آل کاشف الغطاء به طبع رسیده است - و قدر متیقن این است که این کتاب متعلق به شیعه است و از مفاخر همه مسلمانان به شمار می‎آید. به قول امام خمینی (ره):

ویژگی های نهج البلاغه

این کتاب شریف با مرور قرنها نه تنها تازگی و جذابیت خویش را حفظ کرده که فزونتر ساخته است، و این اعجاز نیست مگر به سبب ویژگی هایی که در شکل و محتوا واجد است، این امتیاز را جز در مورد قرآن نمی توان یافت که در کلام امام علی (ع) درباره قرآن آمده است: "ظاهره انیق و باطنه عمیق، لاتفنی عجائبه و لاتنقضی غرائبه"نهج البلاغه، خطبه 18 قرآن کتابی است که ظاهری زیبا و باطنی عمیق دارد، نه شگفتی های آن پایان می‎پذیرد و نه اسرار آن منقضی می‎شود. در سخن مشابهی نیز آمده است: "لاتحصی عجائبه و لاتبلی غرائبه" نه شگفتی های آن را می‎توان شمرد و نه اسرار آن دستخوش کهنگی می‎شود و از بین می‎رود. نهج البلاغه نیز در شکل و محتوا تأسی به قرآن کرده است.