کوهها را حضرت ذکر کرده اند و... در اینجا هم حضرت میفرماید:
"ثم أنشاء سبحانه فتق الاجواء..."
(پس از آن خدا جوها و آب و باد و آسمان و زمین را خلق کرد.)
در کلام عرب "ف'" و "ثم" هر دو برای ترتیب است، منتها اگر چیزی بلافاصله مرتب بر دیگری باشد "ف'" میآورند، و اگر یک چیزی با فاصله مرتب بر دیگری باشد "ثم" میآورند. بنابراین ظاهر کلام حضرت این میشود: آن قسمتی که بعد از "ثم" واقع شده از شکافتن فضا و خلقت آب و آسمان، خلقت آنها بعد از خلقت بادها و کوهها باشد، و چون "ثم" آورده یعنی خیلی بعد از آنها خلق شده، در صورتی که این طور نیست و خلقت آسمان و زمین قبل از کوههاست؛ اما بیشتر شارحان ذکر کرده اندمنهاج البراعة، ج 1، ص 371؛ شرح ابن ابی الحدید، ج 1، ص 84؛ و شرح ابن میثم، ج 1، ص 138 که درست است معمولا "ف'" و "ثم" برای ترتیب میآید، اما گاهی اوقات ترتیب به حسب ذکر است، یعنی در مقام بیان کردن است، چون این مطلب متأخر از مطلب جلو بیان شده صحیح این است که "ف'" یا "ثم" بیاوریم.
در واقع این طور میشود: بعد از آن که آن مطلب را گفتیم حالا این مطلب را میگوییم، نه آن که خلقتی که حالا میخواهیم بگوییم بعد از خلقت های قبلی است. پس تحقق مفاد این جملات بعد از مفاد آن جمله ها نیست، بلکه تنها ذکرشان بعد از آنهاست، زیرا پس از این که حضرت ذات و صفات خدا را بیان کرد و در ضمن نیز بعضی از انواع خلقت را ذکر کرد آن وقت میفرماید: حالا مطلب تازه ای را میخواهیم بگوییم؛ پس این "ثم" برای تراخی به حسب ذکر در کلام است نه واقع و خارج.
ماده اولیه این عالم چه بوده ؟
در اینجا اول اجمال فرمایشات حضرت را ذکر میکنم و سپس تفصیل آن را