این عبارت یک معنای عمیق فلسفی دارد؛ در قرآن مجید نیز آمده: (و هو معکم این ما کنتم)سوره حدید، آیه 4 خدا با شماست، هر کجا باشید.
این مطالب از نظر فلسفی خیلی مسائل مهمی هستند، ابن ابی الحدید شارح معتزلی تکه هایی از این خطبه را که نقل میکند بعد چنین میگوید: "اینها میفهماند این که میگویند حضرت علی (ع) به مذاهب و ادیان و اقوال و همه علوم اطلاع داشته درست است"شرح ابن ابی الحدید، ج 1، ص 80.
بنابراین حضرت علی (ع) به مسائل عمیق فلسفی وارد بودند، منتها باید دید که حضرت این مسائل را از کجا دریافته اند، اگر قرار باشد در این رابطه بنشینند و فکر کنند متوجه میشوند اعجاز است ! چرا که در آن زمان یک دانشگاهی نبوده که حضرت در آن دانشگاه فلسفه ای خوانده باشد، معلوم میشود علم حضرت علم الهی است که البته پیغمبراکرم (ص) در این مسأله دخالت داشته اند، اما این حضرت علی (ع) بوده که توانسته از پیغمبر(ص) کسب کند.
معیت جسمی و معیت قیومی
در اینجا حضرت راجع به خدا میفرماید: "مع کل شئ" خدا با هر چیزی هست (یعنی با من، با شما، با آسمان و زمین، با خورشید و با...) منتها وقتی که میگوییم: "مع"، آن معیتی که ما در ذهنمان میآید معیت جسمی است، مثل این که دو جسم پهلوی یکدیگر قرار گرفته باشند یا این که یکی در دیگری قرار گرفته باشد و دیگری محل آن باشد، مثل آبی که در کوزه هست، به این معنا که آب با کوزه و کوزه هم با آب است، یعنی حال و محل با یکدیگرند؛ دو موجود مادی که پهلوی هم باشند چنین است. به عبارت دیگر "معیت" خودش یک امر اضافی است، یعنی اضافه بین