آیت‌الله منتظری

توجهی به آنها نکرده است. از جمله آنها تقریری است که مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب "تجرید" دارد و می‎فرماید: "اللطف واجب لتحصیل الغرض به"؛کشف المراد، شرح تجرید الاعتقاد، ص 460. یعنی لطف بر خداوند واجب است (ارسال رسل) زیرا غرض او [که همان هدایت مردم و رساندن آنان به کمال مطلوب است ] با لطف او [که همان ارسال رسل باشد] حاصل می‎شود.

این استدلال بر مقدماتی استوار است:

الف - این که خدایی هست. این مقدمه در جای خود ثابت شده است و نویسنده نیز در کلمات خود آن را قبول کرده است.

ب - موجودات عالم و ازجمله انسان مخلوق خداوند هستند، و وجود خالق و مؤثری دیگر در عالم هستی محال است؛ زیرا به معنای پذیرش محدودیت برای خداوند است، و خدای محدود، نیازمند است و نیازمند، خدا نیست؛ خداوند غنی بالذات و علة العلل است.

ج - خداوند از آفرینش موجودات و ازجمله انسان، غرض و هدفی دارد و منظور از غرض و هدف، مقصد نهایی و غایتی است که خالق برای مخلوقاتش دارد. دلیل بر این که خداوند غرض و هدف دارد این است که:

اولا: فرض این است که خداوند حکیم است و هیچ حکیمی بدون