دلیل دوم: قاعده لطف
نویسنده پس از نقد دلیل حکمت برای اثبات ضرورت نبوت، به نقد قاعده لطف پرداخته که برای ضرورت بعثت پیامبران ذکر شده است.
معنای وجوب لطف بر خداوند
نامبرده در ابتدا با استناد به بعضی کتب کلامی قاعده لطف را تعریف میکند که حاصل آن چنین است:
"لطف به دو معنا میباشد: لطف محصل و لطف مقرب. "لطف محصل" فعلی است که در صورت وقوع آن، انسان مکلف با اختیار خود کاری را که اطاعت خداوند در آن است انجام میدهد و یا از انجام کاری که معصیت خداوند است خودداری میکند. و "لطف مقرب"، فعلی است که در صورت وقوع، مکلف به انجام اطاعت و ترک معصیت نزدیک میشود. بنابراین لطف در جایی مطرح است که پای تکلیف الهی در کار باشد و مکلف بودن انسان مفروض میباشد، یعنی وجوب لطف از طرف خداوند مشروط است به وجود تکالیفی."
نویسنده برای توضیح مطلب فوق استدلالی را از بعضی کتب کلامی به این شرح نقل میکند:
.jpg)
