در مرتبه بعد، امثال ابوذر، سلمان و عمار و مانند آنان الگوهائی شده اند که هرگز فراموش نمی شوند. البته این تأثیر بخاطر محدودیت وسائل ارتباط جمعی آن زمان خیلی سریع نبود.
از آنچه بیان شد روشن میشود که اصولا در زمان پیامبر اسلام (ص) تعدد پیامبران ضرورتی نداشته است؛ زیرا فرض بر این است که دین اسلام اکمل ادیان و خاتم آنهاست و نیازی به دین جدید نمی باشد. و بر فرض این که پیامبرانی دیگر نیز مبعوث میشدند باید دین اسلام را تبلیغ و اجرا میکردند و طبعا برای جامعه بازدهی بیش از آنچه اکنون داشته است نمی داشت؛ چرا که مسئولیت تبلیغ و اجرای دین در زمان حیات پیامبر اکرم (ص) بر عهده خود آن حضرت و نمایندگان مورد اعتماد ایشان بود؛ و پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) این مسئولیت با دستور خداوند و توسط آن حضرت برعهده امامان معصوم: گذاشته شد.
مقتضای دلیل حکمت
در این رابطه نویسنده برای عدم تعدد پیامبران در زمان بعثت اسلام پاسخ دیگری را از عده ای نقل میکند و میگوید:
"عده ای مشکل ضرورت تعدد را به گونه ای دیگر پاسخ داده اند و گفته اند که ادله ضرورت نبوت فقط این مطلب را ثابت میکنند که حکمت الهی اقتضای ارسال رسل را دارد اما به شرطی که شرایط و
.jpg)
