بنابراین حکمت خداوند اقتضا میکند راه سعادت را به انسانها بنمایاند و از طریق وحی دین را برای آنان تشریع نماید. در غیر این صورت نقض غرض پیش آمده و هدف از آفرینش انسان - که همان تکامل معنوی اوست - تحقق نمی پذیرد.برای توضیح بیشتر، ر.ک : از آغاز تا انجام، ص 95 - 111.
غرض الهی از خلقت انسان
نویسنده در نقد استدلال فوق مینویسد:
"درست است که خداوند به دلیل حکیم بودن، کار عبث و بیهوده انجام نمی دهد، اما چگونه میتوان غرض او از آفرینش انسان را به روش عقلی کشف کرد و حتی آن را به همه انسانها تعمیم داد؟ لازمه منطقی حکمت الهی این است که از آفرینش هر موجودی هدفی داشته باشد، اما این هدف میتواند مصادیق بی شماری داشته باشد و نمی توان با دلیل عقلی و پیشینی، هدف (یا غرض) خداوند از آفرینش موجودی خاص (مثلا انسان) را کشف کرد."
در پاسخ به این شبهه گفته میشود:
نویسنده قبول کرده است که خداوند در خلقت هر موجودی هدف و غرضی دارد، و لذا از او سؤال میشود: هدف از خلقت موجودی همچون انسان آیا چیزی است که به کمال مرتبط است یا نه ؟