صفحه ۶۷

نیشابوری در غرائب القرآن غرائب القرآن، حسن بن محمد القمی النیشابوری، ج 1، ص 115. و فخر رازی در تفسیر خودالتفسیر الکبیر، ج 2، ص 39. در ذیل آیه فوق گفته اند:

"به نظر بعض شیعه مراد از غیب، مهدی منتظر است که در قرآن و خبر وعده ظهور او داده شده است؛ اما قرآن: (وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض)سوره نور، آیه 55. "خدا به آنان که ایمان آورده و اعمال صالح انجام می‎دهند وعده داده است که آنان را بر زمین خلیفه قرار دهد". و اما خبر: "اگر از عمر دنیا یک روز هم باقی مانده باشد خداوند آن یک روز را آن قدر طولانی می‎کند تا بالاخره یک مرد از امت من قیام می‎کند که اسم و کنیه او نظیر اسم و کنیه من است و زمین را پر از عدل و قسط می‎کند آن گونه که پر از ظلم و جور شده است"."لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذلک الیوم حتی یخرج رجل من امتی، یواطی اسمه اسمی و کنیته کنیتی، یملا الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما". (المعجم الکبیر، ج 10، ص 135).

نیشابوری در مقابل این نظر شیعه سکوت کرده اما فخر رازی بر نظر شیعه اشکال کرده است که اختصاص دادن "غیب" که مطلق است به مورد خاص بدون دلیل بوده و درست نیست. بنابراین عمومیت غیب در آیه شریفه نسبت به حضرت مهدی (عج) از نظر این دو عالم بزرگ

ناوبری کتاب