آیت‌الله منتظری

اینکه ضعف توان علمی خویش را نشان می‎دهند به عالم اندیشه و تفکر لطمه می‎زنند. آری مسأله اهانت و فحاشی و انکار ضروری از روی عناد و با توجه به ضروری بودن آن، امر دیگری است.

ج 3 و 4 - امامت نه مانند سلطنت یک پست و مقام اعتباری موروثی است و نه یک صلاحیت اکتسابی، بلکه مقام معنوی الهی و حد اعلای قرب به خداوند است که زمینه های آن مربوط به قبل از تولد است؛ بدین گونه که اصلاب شامخه و ارحام مطهره در تکون او دخالت دارند، و دارای استعداد خدادادی ویژه ای است که خداوند با حکمت بالغه خود در افراد خاصی برای وساطت در فیض الهی و راهنمایی انسانها به عنوان برترین محصول عالم خلقت قرار داده است؛ و راهنمایی آنان منحصر در طرق معهود و متعارف نیست. و چه بسا آنان در حال غیبت و پنهانی از طرق غیر متعارف و محسوس به راهنمایی انسانها و حل برخی مشکلات بپردازند، همان گونه که خضر نبی (ع) در حال اختفا برای حضرت موسی (ع) که یکی از انبیای الهی بود سمت معلمی داشت: (قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا) (سوره کهف، آیه 66) "موسی به او گفت: آیا تو را پیروی کنم براینکه از آنچه تو را کمال و هدایت آموخته اند به من بیاموزی ؟"

در بسیاری از روایات وارد شده که مثل آن حضرت در زمان غیبت مثل خورشید در پس ابر است که با مخفی بودن آن از دید چشمها نور آن به زمین می‎رسد.