آثار ما و احادیث پدرم را احیا نکرد؛ و اگر اینان نبودند کسی نمی توانست (احکام خدا را) استنباط نماید، اینها حافظان دین و امینان پدرم بر حلال و حرام خداوند میباشند، و اینانند مصداق: (والسابقون السابقون)سوره واقعه، آیه 10. در دنیا و آخرت".رجال کشی، ج 1، ص 348.
با این گونه روایات معتبر چگونه میتوان تصور کرد که زراره در مورد امام صادق (ع) یا ابوبصیر در مورد موسی بن جعفر(ع) بدبین و در امامت آنان شک داشته باشند؟!
چگونه معقول است که امام صادق (ع) کسی را که امامت او را هنوز قبول نکرده است این چنین مدح و تکریم نماید و او را یکی از ارکان حفظ آثار مذهب و احادیث معرفی نماید؟ و چگونه کسی که نسبت به امام صادق (ع) تردید دارد به او میگوید: "خداوند مرا فدای تو نماید"، که نمونه ای از آن قبلا ذکر شد.همان، ص 352، حدیث 222. بنابراین توهم نویسنده به هیچ وجه با واقعیت تاریخی مطابقت ندارد.
.jpg)
