آیت‌الله منتظری

این حدیث علاوه بر کتب شیعه در کتابهای معتبر اهل سنت نیز از پیامبر(ص) نقل شده است. کتابهایی نظیر: المستدرک،المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 126. مجمع الزوائد،مجمع الزوائد، ج 9، ص 114. الجامع الصغیر،الجامع الصغیر، ج 1، ص 415. تاریخ بغداد،تاریخ بغداد، ج 3، ص 181. المناقب،المناقب، خوارزمی، ص 40. تهذیب الاثار،تهذیب الاثار، طبری، ج 1، ص 90. تاریخ ابن کثیر،البدایة والنهایة (تاریخ ابن کثیر)، ج 7، ص 340. الصواعق،الصواعق المحرقة، ص 122، به نقل از بزاز، طبرانی، حاکم، العقیلی، ترمذی و ابن عدی. الاستیعاب،الاستیعاب، قرطبی، ص 528. أسد الغابة أسد الغابة، ج 4، ص 22. غایة المرام حدیث فوق در کتاب غایة المرام، چاپ قدیم، ص 520، باب 29 از مناقب ابن مغازلی شافعی با هفت سند جداگانه، و نیز از ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، و از صاحب کتاب المناقب الفاخرة فی العترة الطاهرة و چند نفر دیگر از محدثین اهل سنت نقل شده است. و چندین کتاب دیگر.جهت آگاهی بیشتر رجوع شود به: الغدیر، ج 6، ص 61. همچنین صاحب کتاب "من هوالمهدی"، ص 9، چاپ جامعه مدرسین، به نقل از علامه بهجت افندی از علمای اهل سنت در کتاب تاریخ آل محمد، ص 198 ذکر کرده است که روایت فوق مورد اتفاق و اجماع علمای مسلمین می‎باشد.