علاوه بر این در فصل اول کتاب با استناد به روایات متواتر اهل سنت که امامان دوازده گانه توسط پیامبر(ص)، وصی و خلیفه و امیر برای امت اسلامی معرفی شده اند، ثابت شد که سنت [قول، فعل و تقریر] آنان نیز همانند سنت پیامبر(ص) برای همگان حجت میباشد. بنابراین، کلام حضرت علی (ع) در مورد خود و سایر امامان (ع) برای همگان حجت است.
به چند نمونه آن توجه نمایید:
1 - آن حضرت در خطبه ای از نهج البلاغه پس از پیشگویی هایی در مورد بصره که مورد تعجب یکی از حاضرین شد، فرمود: "...لیس هو بعلم غیب و انما هو تعلم من ذی علم. و انما علم الغیب علم الساعة و ما عدده الله سبحانه بقوله: (ان الله عنده علم الساعة و ینزل الغیث و یعلم ما فی الارحام و ما تدری نفس ماذا تکسب غدا و ما تدری نفس بأی ارض تموت...) فهذا علم الغیب الذی لا یعلمه احد الا الله و ما سوی ذلک فعلم علمه الله نبیه فعلمنیه و دعا لی بأن یعیه صدری...".نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه 128.
"...این علم غیب نیست، بلکه آموختن از کسی است که دارای علم است. همانا علم غیب علم به ساعت قیامت و سایر چیزهایی است که خداوند در این آیه شریفه برشمرده است: "همانا خداوند نزد اوست علم ساعت [قیامت ] و اوست که باران را نازل میکند و میداند آنچه در رحمهای مادران است. و هیچکس نمی داند فردا چه میکند؛ و هیچ کس نمی داند در چه سرزمینی میمیرد..." این است علم غیبی