آیت‌الله منتظری

نویسنده از کجا مطمئن گشته که هیچ مصلحت دنیوی یا دینی در غیبت امام زمان (عج) وجود ندارد؛ مگر او که منکر علم غیب برای ائمه (ع) می‎باشد خود دارای علم غیب است و بر تمام امور وقوف دارد که این چنین ادعا می‎کند؟ نهایت چیزی که او شخصا حق دارد بگوید این است که او از فواید آن حضرت در زمان غیبت اطلاعی ندارد.

در وجود انسان و در طبیعت چه بسا چیزهایی یافت می‎شود که انسانها تاکنون از فواید آنها چیزی نمی دانند. آیا می‎توان به همین دلیل اصل وجود آنها را انکار نمود؟! قرآن نیز به محدودیت علم بشر اشاره کرده است: (و ما أوتیتم من العلم الا قلیلا)سوره اسراء، آیه 85. "و به شما از علم و دانش جز اندکی داده نشده است".

محور سوم - تعطیلی بسیاری از احکام دین در زمان غیبت

تعطیلی بسیاری از احکام در زمان غیبت، که نویسنده آن را لازمه عقیده شیعه به امام زمان غایب شمرده است نیز بی اساس است؛ زیرا هیچ عالم شیعی معتقد به تعطیلی احکام در زمان غیبت نیست، بلکه آنچه در نوشته های اکثر عالمان شیعه وجود دارد این است که چون در دوران غیبت بخشی از احکام مانند حدود و نظایر آن و نیز فراهم نمودن زمینه های اجرای احکام به دست مردم اصولا نیازمند قدرت و حاکمیت می‎باشد و معمولا در زمان غیبت چنین قدرتی