"اگر به خاطر تو [ای محمد] نبود افلاک را خلق نمی کردم" نیز به آن اشاره دارد.
و هدف از خود انسان کامل بروز و ظهور اسماء و صفات خداوند است که در آینه نبوت و امامت نمایان میشود. به بیان دیگر هدف عالی از ایجاد نوع انسان، برترین افراد این نوع که همان انسانهای کامل هستند میباشد. و تحقق این نوع به وجود اولین فرد انسانی (آدم ابوالبشر) است که طبعا اولین فرد از انسان کامل میباشد، و تا زمانی که این نوع تحقق خارجی دارد انسان کامل در قالب افراد متفاوت (انبیا و ائمه (ع" موجود است؛ در غیر این صورت تخطی و تعطیل در وصول به غرض و علت غایی پیش میآید، و تخلف معلول همان گونه که نسبت به علت فاعلی محال است نسبت به علت غایی نیز محال میباشد.
در حقیقت انسان کامل همچون میوه های بسیار مطبوع و مطلوب باغبان است که انسانها به خاطر دسترسی به آنها اقدام به تهیه باغ و کشت درختان گوناگون و پرورش آنها و تحمل سختی های فراوان مینمایند. بدون تحقق هدف و غایت ذکرشده، خلقت جهان عبث و لغو میباشد. چنین غایتی در هر زمان باید وجود داشته باشد، وگرنه جهان مادی فلسفه وجودی خود را از دست میدهد و فانی خواهد شد.
روایاتی که با تعبیرات مختلف میگوید: "لو بقیت الارض بغیر امام لساخت"الکافی، ج 1، ص 179، حدیث 10؛ همین مضمون در احادیث 11، 12 و 13 آمده است. "اگر حجت خدا روی زمین نباشد زمین فرو میرود" ناظر به همین حقیقت است. در روایت متواتر بین شیعه و سنی آمده است:
.jpg)
