"یهود تلاش کرده اند فقره اول و دوم را بر خود حضرت داود(ع) و فرزندش حضرت سلیمان (ع) تطبیق نمایند [...] ولی سخن آنها از چند جهت باطل است، و از جمله اینکه:
اولا - حضرت داود(ع) صاحب شریعت و احکام نبود [...].
ثانیا - هیچ انسان جاهلی خود را در مقابل خداوند ملک و پادشاه یاد نمی کند چه رسد به مثل جناب داود(ع) که از پیامبران است و در مقام خضوع و تذلل در مقام دعا میباشد بسیار بعید است که در مقابل ملک الملوک و خالق جهان خود را ملک یاد نماید[...]".همان، نقل به مضمون.
سپس شواهد دیگری نیز در رد تفسیر یهود ذکر میکند و میگوید:
"جماعت نصاری دو فقره فوق را بر حضرت عیسی (ع) تطبیق کرده اند ولی سخن آنها نیز از چند جهت باطل است، و از جمله اینکه:
1 - حضرت عیسی (ع) حتی یک روز هم سلطنت نداشت، بلکه جماعت یهود بر او سلطنت کردند و او را مورد اذیت و اهانت قرار میدادند [...].
2 - حضرت عیسی (ع) دارای فرزند نبود تا درباره او گفته شود: عدالت را به پسر پادشاه بده [...]".
سپس مینویسد:
"این اوصاف که در دعای حضرت داود(ع) از خداوند خواسته
.jpg)
