صفحه ۲۲۶

پس از تشریع حکم جهاد و شروع درگیریهای مسلحانه، اگر اهل کتاب یا سایر کفار هیچ تعرضی به اسلام و مسلمانان نداشتند پیامبر(ص) با آنان درگیر جنگ نمی شد؛ بلی آن حضرت در تبلیغ و دعوت منطقی آنان به اسلام کوتاهی نمی کرد.

یادآوری می‎شود در بعضی روایات آمده است: پیامبر(ص) بر مشرکین اهل مکه منت نهادند و حضرت امیر(ع) نیز به خاطر حفظ شیعیان از خطر مخالفین بر اهل بصره منت نهاده و از کشتن یا اسارت آنان چشم پوشیدند؛ ولی حضرت قائم (ع) با شمشیر و اسارت با آنان برخورد می‎کند.وسائل الشیعة، باب 15 از ابواب جهاد العدو، احادیث 1 و 3. این روایات برفرض صحت سند ممکن است به معاندینی ناظر باشد که با تمام قدرت به جنگ با حق و عدالت می‎پردازند.

روایات اهل سنت

ضمنا در روایات اهل سنت نیز نظیر روایات فوق دیده می‎شود، که به دو نمونه از آنها اشاره می‎شود:

1 - روایت ابن زریر از حضرت علی (ع):

"...قائم به دشمنی برخورد نمی کند مگر اینکه به اذن خداوند او را شکست می‎دهد و شعار قائم و اصحابش "أمت أمت" یعنی بکش بکش است"."... لایلقاه عدو الا هزمهم باذن الله شعارهم امت امت...". (کتاب الفتن، ص 216).

ناوبری کتاب