مخصوصا کشتن به شکل "صبرا"، یعنی با بستن و در تنگنا قراردادن مقتول.
قریب به همین مضمون در روایت عبدالله بن مغیره از امام صادق (ع) نیز آمده است.بحارالانوار، ج 52، ص 338، حدیث 79. "عبدالله بن مغیره" هرچند در رجال بسیار توثیق شده است ولی روایت فوق در ارشاد - بنابر نقل بحارالانوار - به شکل مرسل یعنی با حذف سند از او نقل شده است. و در روایت فقط عنوان قریش نام برده شده بدون اینکه اشاره ای به علت قتل آنان یعنی دشمنی با خدا و رسول و یا أئمه (ع) و کفر و شرک آنان بشود؛ و لذا متن آن با توجه به سایر جهاتی که در روایت ذکر شده است مضطرب میباشد.
22 - روایت طولانی عبدالاعلی الحلبی از امام محمدباقر(ع):
"...سپس قائم شروع به پیشروی میکند تا میرسد به شهری به نام "شقره"، به او خبر میدهند مردم آنجا حاکم منصوب او را کشته اند، آنگاه قائم دستور میدهد اهل آن شهر را بکشند به نحوی که کشتار "حره"به هر زمینی که دارای سنگهای درشت و سیاه باشد "حره" میگویند. و منظور از آن در حدیث فوق حره مدینه است که پس از شهادت امام حسین (ع) و بیعت مردم مدینه با عبدالله بن حنظلة - فرزند غسیل الملائکة - و اخراج والی مدینه توسط مردم، به دستور یزید دوازده هزار مسلح به آن شهر حمله کردند و قتل عام فجیعی را انجام دادند. ر.ک : همان، ص 343، پاورقی کتاب. در مقایسه با آن، چیزی نیست و سپس از آنجا کوچ میکند... .""... ثم ینطلق حتی ینزل الشقرة فیبلغه انهم قد قتلوا عامله فیرجع الیهم فیقتلهم مقتلة لیس قتل الحرة الیها بشئ ثم ینطلق...". (بحارالانوار، ج 52، ص 342، حدیث 91).
.jpg)
