نورانی حرکت میکند و بر رویه نیکان رفتار مینماید تا گره ای را بگشاید و گرفتاری را نجات دهد، جمعیت هایی را پراکنده و پراکنده هایی را مجتمع سازد؛ و این در حالی است که از چشم مردم پنهان است و کسی او را نمی بیند، هرچند چشم خود را خیره سازد"."... ألا و ان من أدرکها منا یسری فیها بسراج منیر و یحذو فیها علی مثال الصالحین، لیحل فیها ربقا و یعتق رقا و یصدع شعبا و یشعب صدعا فی سترة عن الناس لایبصر القائف أثره ولو تابع نظره...". (همان، ج 51، ص 117، حدیث 16).
بدیهی است کارهای ذکرشده در این خطبه و در سایر روایات برای حضرت مهدی (عج) در زمان غیبت با زندانی بودن آن حضرت در سرداب و یا چاه آن تناسبی ندارد.
6 - ابوبصیر از امام صادق (ع) نقل میکند:
"ای ابامحمد، گویا من قائم را مشاهده میکنم که با اهل و عیال خود در مسجد سهله وارد شده است". پرسیدم: آنجا منزل اوست ؟ فرمود: "آری؛ و آن مسجد منزل ادریس نیز میباشد..."."یا ابامحمد کأنی أری نزول القائم فی مسجد السهلة باهله و عیاله". قلت: یکون منزله ؟ قال: "نعم، هو منزل ادریس (ع)...". (بحارالانوار، ج 52، ص 317، حدیث 13).
و تعارضی بین مفاد این روایات نیست، زیرا امکان صدق همگی وجود دارد؛ یعنی حضرت مهدی (عج) گاه در مراسم حج گاه در مدینه منوره - (که به "طیبه" تعبیر شده) - و گاهی در بین مردم کوچه و بازار میباشد؛ و در هیچ روایتی نیامده که آن حضرت در سرداب یا چاه زندگی میکند.
.jpg)
