کاری که توسط شخصی به طور خارق عادت یعنی بر خلاف روش مرسوم علل و اسباب عادی خود و از طریقی دیگر انجام شود، چنانچه همراه با ادعای نبوت و هماورد خواهی وی باشد "معجزه" نام دارد؛ و اگر همراه با ادعای نبوت نباشد "کرامت" نامیده میشود. معجزه و کرامت در این جهت مشترکند که در هر دو باید شخص آورنده آن دارای قدرتی ماوراء اسباب و علل مادی بوده تا هرگز در انجام کار مورد نظر و مقصود خود مغلوب نگردد؛ و آن نیرویی است که مستقیم با قدرت نامتناهی خداوند و مبادی عالیه نظام هستی در ارتباط است. و از این جهت معجزه و کرامت هیچ گاه مغلوب سحر و مانند آن که به طور مستقیم به قدرت فائقه حق تعالی متکی نیست، نخواهند شد.
دانشمندان ادیان در کتب کلامی خود، راه به اثبات رسیدن نبوت پیامبران را منحصر به معجزه میدانند. کسی که مدعی نبوت است در حقیقت مدعی ارتباط با خداوند است و این ادعا برای عامه مردم اگر همراه با امری بوده که به تشخیص کارشناسان مربوطه بر خلاف جریان