آیت‌الله منتظری

پاسخ:

در پاسخ به این شبهه گفته می‎شود:

اولا: در استدلال مذکور برای دلالت معجزه بر صدق مدعی نبوت، نشانه بودن معجزه بر صدق مدعی نبوت موقوف بر ایمان آوردن افراد نمی باشد، وگرنه مستلزم دور خواهد شد؛ زیرا فرض بر این است که ایمان آوردن افراد بدون این که نشانه ای از طرف خداوند به مدعی پیامبر اعطا شود ممکن نیست، پس نمی توان داشتن نشانه بر صدق مدعی نبوت را متوقف بر ایمان آوردن افراد دانست.

مفاد دلیل مذکور این است که تا نشانه ای از طرف خداوند بر صدق مدعی نبوت نباشد، افراد نمی توانند اطمینان به صدق او پیدا کنند. و ارائه معجزه توسط مدعی نبوت، نشانه ای است بر صدق او. مبنای این دلیل، حکیم بودن خداوند است. یعنی خداوند حکیم هیچگاه قدرت بر انجام معجزه که نشانه نبوت است را به شخص دروغگو که مدعی نبوت است نمی دهد، زیرا چنین کاری قبیح است و خداوند حکیم محال است کار قبیح انجام دهد. صحت این استدلال هرگز متوقف بر باور و عدم باور افراد نمی باشد.

ثانیا: اگر ایمان شخصی به مدعی نبوت متوقف بر ایمان عده ای قبل از او باشد، ایمان آن عده نیز متوقف بر ایمان عده ای دیگر و یا ایمان همان شخص اول می‎باشد؛ زیرا منطقا آن شخص با عده ای دیگر