صفحه ۴۷

معجزه و عدم آن بر صدق نبوت می‎شود، اگر هنوز موضوع خداوند و صفات کمالیه او و از جمله: "حکمت" و "محال بودن صدور کار قبیح از او" را تصدیق و قبول نکرده باشد، بحث از معجزه، کار معقولی نمی باشد. و استدلال مذکور برای کسی نافع است که اصل وجود خداوند و صفات کمالی او را با دلیل و برهان عقلی قبول کرده است.

ثانیا: نویسنده به کلی گویی اکتفا کرده و ادعا می‎کند: برای اثبات حکمت خداوند هنوز یک برهان عقلی محکم و قانع کننده ارائه نشده است. خوب بود نامبرده به دلایل عقلی که در کتابهای عالمان اسلامی برای اثبات صفات کمالیه خداوند و ازجمله صفت "حکمت" آورده شده است رجوع کرده و آنگاه آنها را نقل می‎کرد و سپس آنها را مورد تشکیک قرار می‎داد.

ثالثا: متکلمین اسلامی برای اثبات صفت کمالیه حکمت خداوند چنین استدلال می‎کنند:

"عقل انسان مستقلا به قبح بعضی کارها مانند ظلم و دروغ و مانند اینها حکم می‎کند. و انجام کار قبیح از هر فاعلی قبیح است. و کسی که مرتکب کار قبیحی می‎شود یا از روزی جهل به قبیح بودن آن است، و یا ناشی از عجز و نیاز او به آن می‎باشد. و از آنجا که خداوند مبرا از جهل و عجز و نیاز می‎باشد طبعا محال است کار قبیح انجام دهد."حجیت کلام پیامبر6 و عترت: می‎توان به وقوع معجزات

ناوبری کتاب