صفحه ۴۶

و مردم را به سوی جهالت و خلاف غایت خود سوق دهد، لذا چنین رهیافتی با توجه به صفات خیرخواهی و حکمت و تنزه خداوند از قبح، نادرست است. به تعبیر دیگر، از عدم تکذیب مدعی نبوت و سکوت خداوند در برابر خوارق وی، رضایت و تأیید مدعی نبوت کشف می‎شود. و محال است که خداوند با دادن قدرت معجزه به مدعیان دروغین نبوت، آنها را تأیید و تصدیق کند و موجب گمراهی مردم شود."

نویسنده در مقام رد استدلال مذکور می‎گوید:

"اما این برهان با مشکلات فروانی روبروست، زیرا پیش فرضهای نادرست و یا اثبات ناشده فراوانی دارد که به بعضی از آنها اشاره می‎کنم:

یکی از پایه های اصلی این برهان این است که "محال است خداوند مرتکب قبیح شود." اما برای این مدعا هنوز یک برهان عقلی محکم و قانع کننده ارائه نشده است. صفت "حکمت" نیز که به خداوند نسبت داده می‎شود، مبتنی بر همین گزاره است و بنابراین پایه محکمی ندارد."

پاسخ: حکیم بودن خداوند

در پاسخ این شبهه گفته می‎شود:

اولا: معلوم نیست نویسنده نسبت به خداوند چه تصور و تصدیقی دارد؟ کسی که وارد بحث معجزه و امکان یا عدم امکان آن و یا دلالت

ناوبری کتاب