رزمندگان مطرح شده است. ولی این آیات همگی مربوط است به دشمنانی که جنگ را بر علیه اسلام و مسلمانان شروع کرده و حقوق و اموال و شهر و دیار و امنیت مسلمانها را مورد تهاجم و حمله نظامی قرار داده بودند.
شاهد آن، آیه 13 سوره توبه است: (الا تقاتلون قوما نکثوا أیمانهم و هموا باخراج الرسول و هم بدؤوکم أول مرة ...) ؛ این آیه صریح است در این که قتال و جنگی که در آیه 14 و نیز سایر آیات قتال آمده است، به عنوان دفاع در مقابل نقض پیمان ترک مخاصمه و شروع قتال و خصومت عملی توسط دشمنان میباشد. همچنین است آیه 190 سوره بقره: (و قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم) که محدوده قتال مقید شده است به مواردی که دشمن، شروع کننده قتال باشد. و نیز آیه 36 سوره توبه: (و قاتلوا المشرکین کافة کما یقاتلونکم کافة ) ؛ و آیات مشابه دیگر.
براساس اصل مسلم تقیید مطلق به وسیله مقید، تمام آیات مطلق مربوط به قتال، به وسیله این آیات تقیید میشود.
[ناسازگاری هدایت با خشونت ]
سؤال 8 - آیا به لحاظ انسان شناسی، شما با این گزاره موافقید که انسان موجودی است که برای نجات و رستگاری بعضا هم شده نیاز به اعمال خشونت و کاربرد زور دارد؟ یا اینکه شما نبود زور را شرط اصلی هدایت و نجات میدانید؟