به نظر اینجانب برای غیر معصومین (ع) حاکمیتی است که با انتخاب آزاد و صحیح مردم باشد.
بدیهی است هنگامی که مردم هرزمان و هرمنطقه ای، حاکمیت مورد نظر و قبول خود را مطابق مکتب و اعتقاد و عرف خود بدون هیچگونه تحمیل و فشاری انتخاب نمودند و حاکمان کاملا عاقل و برخاسته از متن جامعه را برگزیدند، و آنان نیز با در نظر گرفتن مصالح و مفاسد کل جامعه و به دور از امیال فردی و گروهی به تدبیر امور کشوری و روابط داخلی و خارجی بپردازند، طبیعتا زمینه صلح و دوستی بین خود مردم و نیز بین آنان و حاکمیت و همچنین حاکمیت و سایر حکومتهای مردمی به وجود میآید؛ زیرا "ولایت جمهور مردم" که در قرآن کریم با تعبیر (امرهم شوری بینهم ) سوره شوری (42)، آیه 38. به آن اشاره گردیده و آنها باید طرف مشورت حاکمیت قرار گیرند، همان کشورداری خود مردم است که طبعا و عقیدتا صلح جو و آرامش خواه میباشند. و از این رو شرط حدوث و بقای صلح در عرصه داخل و خارج میباشد.
البته بدیهی است که "ولایت جمهور مردم" شرط لازم برای صلح میباشد، اما شرط کافی نیست؛ زیرا امروزه در دموکراسی های رایج دنیا هنوز دو نوع خشونت دیده میشود: یکی خشونت بین افراد یک ملت، نظیر آنچه در برخی از این کشورها بین سفیدپوستان و سیاه پوستان، یا بین نژادها و اقوام مختلف شاهد هستیم؛ و دیگری