آیت‌الله منتظری

به او اصابت نماید، و اگر سنگریزه به او اصابت نمود و فرار کرد نباید برگردانده شود. البته اطلاق این دو روایت با روایت 4 همان باب که جواز فرار را مقید به موردی می‎کند که زنای محصن یا محصنه با اقرار ثابت شده باشد تقیید می‎شود. از این روایات فهمیده می‎شود که غرض اصلی شارع مقدس از رجم منحصرا کشتن شخص نبوده است؛ بلکه غرض، نوعی توبیخ و تحقیر زانی محصن و زانیه محصنه و پیشگیری از تکرار جرم از مجرم و تحقق آن از دیگران بوده است، و لذا در روایات باب 12 از ابواب مقدمات الحدود وسائل الشیعة آمده است: اگر کسی بعد از اقرار به گناهی که موجب رجم یا قتل می‎شود، آن را انکار نماید حد از او ساقط می‎شود. از این روایات معلوم می‎شود که شارع به گونه ای راه فرار از اجرای حد رجم و قتل را باز گذاشته و به صرف انکار متهم حد از او ساقط می‎شود، همچنین اگر اقرار نمود و سپس توبه نمود حاکم شرع می‎تواند او را عفو نماید و حتی مقرر نگردیده است که حاکم شرع نسبت به انکار او تحقیق کند که آیا راست می‎گوید یا دروغ؛ بدیهی است معمولا افراد عادی که مرتکب جرم موجب قتل یا رجم می‎شوند، از خوف اجرای حد بر آنان، آن را انکار می‎کنند. شارع مقدس همین انکار آنان را قبول کرده و تحقیق و اجرای حد را ممنوع فرموده است. با اینکه می‎داند نوعا افراد به دروغ، آن را انکار می‎کنند. از همین نکته روش می‎شود که آنچه معمول است که از افراد متهم که منکر جرائم موجب حد قتل یا رجم هستند، به زور و