آیت‌الله منتظری

از آن ردع می‎نمود و آن را مورد توبیخ قرار می‎داد.

ج - این فتوا مخالف با "مودت و دوست داشتن قربی" است که در قرآن به آن امر شده است: (قل لا اسئلکم علیه اجرا الاالمودة فی القربی)سوره شوری، آیه 23. "بگو - ای پیامبر - من از شما هیچ اجر و پاداشی نمی خواهم جز اظهار مودت و دوستی با قربی". زیرا مراد از "قربی" در این آیه، بنابر آنچه در روایات شیعه و سنی آمده است، عترت پیامبر: می‎باشند: در تفسیر الدرالمنثور آمده است: ابن عباس گفت: پیامبر(ص) درباره آیه: (لا اسئلکم علیه اجرا الاالمودة فی القربی) فرمودند: "مراد این است که مرا با (حفظ) اهل بیتم حفظ کنید و آنان را به خاطر من مورد مودت قرار دهید". و نیز در آن کتاب آمده است: ابن منذر، ابن ابی حاتم، طبرانی و ابن مردویه از ابن عباس نقل کرده اند که وقتی این آیه شریفه نازل شد، از پیامبر(ص) پرسیدند: اقرباء شما که مودت آنان واجب شده است چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمودند: "آنان علی و فاطمه و دو فرزند او می‎باشند".

همچنین در آن کتاب از سعیدبن جبیر نقل کرده که گفت: "قربی" آل محمد(ص) می‎باشند. و واضح است