و کفر که در طی قرنهای متوالی ادامه داشت، بین مردم درباره مدفن اصحاب کهف اختلافی پیش آمد. یک عده - بنابر آنچه خداوند در قرآن حکایت میکند - گفتند: (ابنوا علیهم بنیانا) "بنایی بر روی (قبور) آنان بنا کنید". [کنایه از این که قبور و آثار آنان مستور بماند] و عده ای دیگر گفتند: (لنتخذن علیهم مسجدا) "بر روی (قبور) آنان مسجدی بنا میکنیم".
در تفاسیر شیعه و اکثر کتابهای اهل سنت آمده است: نظر اول مربوط به کافرین و مشرکین آن زمان بود، و نظر دوم مربوط به موحدین و مؤمنین به خداوند. از جمله اهل سنت، شوکانی در کتاب خود: "فتح القدیر"ج 3، ص 277. و واحدی ج 2، ص 657. و ابوالسعودج 5، ص 215. در تفاسیر خودشان میباشند.
در این آیه شریفه باید دقت و تأمل شود که چگونه خداوند ساختن بنا بر قبور اصحاب کهف را - که عده ای از اولیای خدا بودند - تأیید فرموده است و نه فقط از آن نهی و ردعی نکرده، بلکه آن را به عنوان "مسجد" مورد تأیید قرار داده است، و حتی تعبیر به "معبد" نیز نکرده است. پس اگر احداث بنا بر قبور اولیاء و بندگان صالح خداوند حرام و شرک بود، میبایست در این آیه شریفه
.jpg)
