آیت‌الله منتظری

(ان الذین یبایعونک انما یبایعون الله یدالله فوق ایدیهم، فمن نکث فانما ینکث علی نفسه و من اوفی بما عاهد علیه الله فسیؤتیه اجرا عظیما)؛سوره فتح، آیه 10. یعنی: "آنهایی که با تو - ای پیامبر - بیعت می‎کنند در حقیقت با خدا بیعت می‎کنند؛ دست خدا بالای دست اینان است، پس کسی که بیعت خود را شکست همانا به خود ضرر می‎زند، و آن که به بیعت و پیمان خود وفا نمود خداوند به او اجری عظیم خواهد داد".

از این آیه شریفه به خوبی استفاده می‎شود که بیعت چه بسا ممکن است شکسته شود؛ پس قهرا قداست و شرافت آن از بین خواهد رفت. با توجه به این وضع ما چگونه می‎توانیم به بقای قداست طلحه و زبیر حکم کنیم، با این که حرمت خون مسلمانان را از بین بردند و با خلیفه رسول الله حضرت امیرالمؤمنین (ع) وارد جنگ شدند؟!

و با این که ما شیعیان اصولا حرمت و احترام امهات مؤمنین و همسران پیامبر را - به خاطر رعایت حریم رسول خدا(ص) - مراعات می‎کنیم ولی چطور می‎توان جریان شورش ام المؤمنین عائشه و جنگ او را با خلیفه