اشاره شد، و بر مخالف احتجاج میشود به آنچه روایت نموده اند که [پیامبر(ص)] فرمود: "هر که زمین مرده ای را احیا کند از آن اوست" و نیز این جمله: "هر کس بر زمینی دیوار بکشد از آن اوست" و مراد همه اینها این است که وی سزاوارتر به تصرف است، زیرا وی با اجازه در احیاء مالک رقبه زمین نمی شود."مبسوط 370/3.
10 - در باب احکام زمینهای سرایر آمده است: "نوع چهارم: هر زمینی است که اهل آن از آن کوچ کرده اند، یا موات بوده و احیا شده یا جنگل و غیر آن بوده و اکنون تبدیل به زمین کشاورزی شده، که همه این زمینها از آن امام است و کسی را در آن بهره ای نیست و او میتواند انواع تصرفات از قبیل گرفتن، بخشیدن، خرید و فروش به هر گونه که صلاح میداند در آن انجام دهد، و او میتواند آنها را بر اساس نصف یا ثلث یا ربع درآمد، به افراد واگذار کند، و میتواند پس از پایان قرارداد آن را از فردی بگیرد و به دیگری واگذار کند. و از این زمینها استثناء شده زمینی که پس از موات شدن احیا شده است، که آن کسی که آن را احیا کرده از دیگران نسبت بدان سزاوارتر است، تا هنگامی که آنچه را دیگران میپردازند بپردازد؛ پس اگر سرباز زد امام میتواند آن را از دست وی بگیرد و به دیگری واگذار کند، چنانکه در برخی روایات آمده است."مهذب 183/1.
11 - در احیاء الموات شرایع آمده است: "و اجازه او شرط است، پس هنگامی که اجازه داد کسی که آن را احیا کرده اگر مسلمان است مالک آن میشود... و هر زمینی که به ملکیت مسلمانی در آمده است برای او و پس از وی برای وارث اوست، و اگر مالک شناخته شده ای ندارد برای امام (ع) است و احیاء آن مگر با اجازه او جایز نیست و اگر کسی بدون اجازه وی آن را احیا کرد مالک نمی شود. و اگر امام (ع) غایب باشد احیا کننده سزاوارتر