مالک زمینهای آباد مالک حریم زمین نیز میشود یا اینکه تنها اولی واحق از دیگران است ؟ برخی گفته اند: همانگونه که مالک ملک است مالک حریم نیز هست، و درست ترین نظر،نظر شافعی است، زیرا آن مکانی است که با احیا مستحق آن شده، پس مثل زمین آباد شده مالک آن نیز میشود، و در این مورد معنای ملک صادق است چون همراه با ملک آباد شده قابل خرید و فروش است، و چون دیگری نمی تواند آن را احیا کند و یا در آن رفت و آمد کند و نیز بخاطر اینکه در ملکی که راه آن مشترک است حق شفعه ثابت است [با اینکه ملکیت آن ملک مشترک نیست ]. و برخی گفته اند حریم به ملکیت در نمی آید، زیرا ملکیت با احیا حاصل میشود و در این حریم احیا صورت نگرفته است؛ ولی این سخن پسندیده ای نیست و هر دو مقدمه استدلال مخدوش است، زیرا ملکیت فقط به احیا نیست همانند حیاط خانه که همواره با ساختمان خانه به ملکیت در میآید اگر چه در محوطه حیاط احیایی صورت نگرفته است، و چون احیا به این است، گاهی چیزی را آباد میکند و گاهی آن را تابع زمین آباد شده قرار میدهد.
3 - اینکه شارع مقدس آن مکان را جایگاه عبادت قرار نداده باشد، مانند سرزمین "عرفه" "منی" و "مشعر" که اگر ملکیت آن را جایز بدانیم لازمه آن این است که این غرض و هدف از دست برود و با این مصلحت [عبادتگاه بودن ] منافات دارد. و برای شافعی دو نظر است که آیا زمینهای "عرفه" مانند دیگر زمینها به ملکیت در میآید یا نه ؟ از آن جهت که حق وقوف در آن برای همه وجود دارد و بنابر اینکه قائل به ملکیت شویم در اینکه آیا حق وقوف در بخشی که به ملکیت در آمده باقی است یا نه دو نظر است.
4 - کسی پیش از وی آن را سنگچین نکرده باشد. زیرا در نزد ما سنگچین ملکیت نمی آورد، بلکه تنها مفید احقیت و اولویت است، و در احیاء موات سنگچین کننده شروع کننده است تا هنگامی که آن را به پایان نبرده است. و برخی از