حضرت بقیة الله (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از چشم عموم مردم است که شصت و نه سال طول کشید و از سال 260 آغاز و به سال 329 که آغاز غیبت کبری است منتهی گشت.
غیبت کبری: دوران پنهان شدن امام عصر(عج) بطور مطلق، که از سال 329 یعنی سال وفات چهارمین نائب خاص آن حضرت، علی بن محمد سمری آغاز و تا هنگام ظهور حضرت ادامه دارد.
فحوی: در اصطلاح اصول: "فحوای خطاب"، "لحن خطاب"، "مفهوم موافقت" به یک معنی آمده اند که بدان دلالت نص هم گویند مانند "لا تقل لهما اف" که دال بر حرمت ضرب و شتم و جرح هم هست.
فدیه: به معنی بدل که انسان به دادن آن از امری مکروه رهائی یابد. در اصطلاح فقه به عوض دم گویند که بعضی از اسراء را با گرفتن مال از قتلشان صرف نظر میکردند و نیز به طعامی گویند که در قبال ترک روزه در بعضی موارد تأخیر آن، تا رمضان آتی دهند.
فراش: در لغت، بستر است، و در اصطلاح فقه، زوج است:الولد للفراش و للعاهر الحجر، فرزند از شوهر است و برای زناکار سنگ است (یعنی سنگسار میشود) یعنی اگر چه فاجری با زن زنا کرده باشد و اگر چه فرزند شباهت به زناکار داشته باشد، به شوهر زن ملحق میشود در صورتی که از آمیزش شوهر با زن شش ماه گذشته باشد، و از اکثر مدت حمل که از یک سال بیشتر نمی شود نگذشته باشد.
فیئ: سایه ای است که پس از زوال آفتاب ظاهر میشود. و در اصطلاح فقهی:
.jpg)
