آیت‌الله منتظری

متعددی آنرا نقل کنند ولی به حد تواتر نرسد آنرا مشهور گویند شهرت یکی از مرجحات شمرده شده است.

صابئین: قومی که حد وسط بین یهود و نصارا می‎باشند. آنان خدا را می‎پرستند و به زعم خود به دین نوح زندگی می‎کنند. آنها تا زمان خلفای عباسی در بغداد و حران به ملیت خود باقی بودند. خود مدعیند که به دین صابئ بن شیث بن آدم (ع) می‎باشند. صاحب قاموس گوید: صابئین بر این عقیده اند که به دین نوح باقی مانده اند و قبله آنها وزشگاه باد شمال است. در کشاف آمده که آنان از کیش یهود و نصاری بر گشتند و به پرستش ملائکه گرویدند.

قتاده گفته: صابئون ملائکه پرستند و به سوی قبله (خود) نماز گزارند و زبور خوانند

صابئین به دو فرقه کاملا مشخص تقسیم می‎شوند 1 - ماندائی ها یا صبه، فرقه یهودی و مسیحی بین النهرین - 2 - صابئین حران، فرقه مشرک که مدتها در دوره اسلام وجود داشتند. صابئین که در قرآن ذکر آنها آمده، فرقه واسطه بین یهودیان و مسیحیان اند و از اهل کتاب بشمار می‎روند.

صحابی: در اصطلاح حدیث شناسی و تاریخ اسلام به کسانی که حضور پیامبر اسلام را درک کرده و در آن زمان مسلمان بوده اند "صحابی" صحابه و اصحاب گفته می‎شود. و به کسانی که پیامبر را درک و دیدار نکرده و نسل دوم می‎باشند، فقط کسانی را دیده اند که آنان پیامبر را دیده بودند "تابعی" و تابعین گفته می‎شود.