متعددی آنرا نقل کنند ولی به حد تواتر نرسد آنرا مشهور گویند شهرت یکی از مرجحات شمرده شده است.
صابئین: قومی که حد وسط بین یهود و نصارا میباشند. آنان خدا را میپرستند و به زعم خود به دین نوح زندگی میکنند. آنها تا زمان خلفای عباسی در بغداد و حران به ملیت خود باقی بودند. خود مدعیند که به دین صابئ بن شیث بن آدم (ع) میباشند. صاحب قاموس گوید: صابئین بر این عقیده اند که به دین نوح باقی مانده اند و قبله آنها وزشگاه باد شمال است. در کشاف آمده که آنان از کیش یهود و نصاری بر گشتند و به پرستش ملائکه گرویدند.
قتاده گفته: صابئون ملائکه پرستند و به سوی قبله (خود) نماز گزارند و زبور خوانند
صابئین به دو فرقه کاملا مشخص تقسیم میشوند 1 - ماندائی ها یا صبه، فرقه یهودی و مسیحی بین النهرین - 2 - صابئین حران، فرقه مشرک که مدتها در دوره اسلام وجود داشتند. صابئین که در قرآن ذکر آنها آمده، فرقه واسطه بین یهودیان و مسیحیان اند و از اهل کتاب بشمار میروند.
صحابی: در اصطلاح حدیث شناسی و تاریخ اسلام به کسانی که حضور پیامبر اسلام را درک کرده و در آن زمان مسلمان بوده اند "صحابی" صحابه و اصحاب گفته میشود. و به کسانی که پیامبر را درک و دیدار نکرده و نسل دوم میباشند، فقط کسانی را دیده اند که آنان پیامبر را دیده بودند "تابعی" و تابعین گفته میشود.